S02EP06

Rozdział 6 „Zdrajca”

Lisha i Alex weszły do piwnicy, w której wciąż był uwięziony Chris.

-Długo wam zajęło przekonywanie Damona. - powiedział chłopak. - Musicie szykować coś naprawdę okropnego. - zażartował. Lisha uśmiechnęła się.

-Nie masz pojęcia jak bardzo. - powiedziała.

Alex robiło się niedobrze na samą myśl o tym co Lisha będzie robić. Dziewczyna aż zaczęła drżeć. Chris od razu to zauważył.

-Dobra zaczynam się bać. - powiedział. Lisha spojrzała zaniepokojona na Alex.

-Słyszałaś o najgorzej części prawda? - zapytała Lisha.

-Słyszałam. - odpowiedziała Alex. Chris obserwował je zaniepokojony.

-Zaczynamy? - zapytała wampirzyca. Nastała cisza, Alex patrzyła zasmucona na Chrisa. - Alex?

-Tak. - odpowiedziała. Lisha wyjęła z tylnej kieszeni kołek z ostrokrzewu. Chris spojrzał na nią przerażony.

-Co ty robisz?! - zapytał.

-Ratuję twoje życie. - odpowiedziała Lisha i po tych słowach wbiła kołek w lewe ramię Chrisa. Alex odwróciła wzrok, usłyszała przeraźliwy krzyk bólu. Bez słowa opuściła piwnicę, nie minęła dłuższa chwila i Alex usłyszała ponowny krzyk Chrisa.

***

Damon siedział w pubie i dopijał swojego burbona gdy nagle koło niego usiadł wysoki blondyn. Damon spojrzał na niego od niechcenia.

-Co ty tu robisz? - zapytał wampir. Mężczyzna uśmiechnął się.

-Przyszedłem wypić drinka z przyjacielem. - odpowiedział.

-Nie jesteśmy przyjaciółmi odkąd mnie zdradziłeś!

-Nie nazwałbym tego zdradą. - powiedział niewinnie mężczyzna.

-Wystawiłeś mnie łowcom wampirów, żeby uratować własny tyłek! - oburzył się Damon.

-A więc teraz słuchaj uważnie. - „przyjaciel” Damona spoważniał. -Łowcy są w mieście.

Damon westchnął ciężko.

-Oj, Willy. Już wiem, że łowcy czarownic są w mieście. Moja przyjaciółka zabiła jedną z nich.

Willy zaśmiał się.

-Ty naprawdę myślisz, że ostrzegałbym cię przed łowcami CZAROWNIC? Gościu, mówię tu o łowcach wampirów. Mają coś do twojego brata.

-Skąd to wiesz? - zapytał przerażony Damon. Willy spojrzał na niego zdziwiony. - Serio Willy! Od kogo to wiesz!?

-Wystarczy, że wpadniesz do jakiegokolwiek wampirzego baru. Wszyscy gadają teraz o łowcach.

-Od jak dawna są w mieście? - zapytał Damon.

-Kilka dni. Ponoć mają nadnaturalnych wspólników.

-Znaczy kogo?

-Wilkołaki. - powiedział Willy. Damon zrozumiał.

-Ta szuja chciała go zabić bo współpracuje z łowcami. - powiedział do siebie.

-Co? - zdziwił się Willy.

-Chłopak jednej z czarownic jest wilkołakiem, wczoraj chciał za wszelką cenę uśmiercić Chrisa. - powiedział Damon. - Cholera! To oznacza, że łowcy doskonale wiedzą gdzie jest Chris.

-Nie zaatakują. - zapewnił Willy.

-Niby czemu nie? Wiedzą dokładnie gdzie jest, wiedzą, że jest osłabiony.

-Więc po co przysłali wilkołaka? - zapytał Willy. - No dalej! Zastanów się, Damon.

Damon zaczął intensywnie myśleć. Nie atakowali bo nie chcieli się ujawnić? Nie, to głupie, pomyślał. Nagle go olśniło.

-Bo po co pchać się do domu z mroczną czarownicą? - powiedział na głos.

-W końcu. - powiedział Willy. - Gościu, tracisz formę.

Damon wstał od baru.

-Idę do domu. Dzięki, Willy.

***

Chris w ciszy wysłuchiwał Damona, gdy jego brat skończył mówić, Chris się odezwał.

-A więc Luke chce mnie zabić. - powiedział ochrypłym głosem. - W sumie nie jestem zdziwiony. On to żaden problem, bardziej martwią mnie łowcy.

-Ochronimy dom. - zapewnił Damon.

-Damon, zajmij się najpierw Anną. Ona jest niedoświadczona w sprawie z łowcami, a oni zaczną od najsłabszego ogniwa.

-Wiem, znowu muszę ją gdzieś wysłać. - westchnął Damon.

-Nie o to mi chodziło. - powiedział Chris. - Wyszkol ją, naucz ją jak z nimi walczyć, bo nie oszukujmy się, nie zawsze będziesz mógł ją chronić, a jej metody nie zawsze będą skuteczne. Wszystko może się zdarzyć, a jeśli ona zostanie sama to jak sobie poradzi?

Damon spojrzał podejrzliwie na brata.

-Ty nie mówisz o Annie. Chcesz żebym wyszkolił Alex.

-Dobra, masz mnie. - zaśmiał się ponuro Chris.

-Ona doskonale sobie radzi z łowcami! - powiedział Damon. Chris spoważniał.

-Tak, wiem! Ale tylko za pomocą swoich mrocznych mocy, bez nich jest jak kaczka na odstrzał, wystarczy, że łowcy zażyją ostrożeń, a wiesz, że tak zrobią, a wtedy ona umrze. Podobna sytuacja była z wampirami w Nowym Jorku. Wszyscy zażyli ostrożeń i powalili ją jak zwykłego śmiertelnika.

-Po co mnie o to prosisz? Sam ją wyszkolisz jak zechcesz.

Chris spojrzał ponuro na brata.

-Ty na serio się poddałeś, prawda?

Młodszy brat nic nie odpowiedział. Damon prychnął i bez słowa wyszedł z piwnicy.

***

Katherine myła kuchenkę w kuchni. Do domu weszła Alex.

-Hej, co robisz? - zapytała młodsza siostra.

-Sprzątam. Ostatnio nikt tego nie robi. A ty co zamierzasz robić?

-Zejdę na chwilę do Chrisa, a potem idę się spotkać z Lukiem.

-Aha, ok. - powiedziała Katherine. Alex spojrzała na siostrę niepewnie.

-Wczoraj – zaczęła – gdy cię dotknęłam poczułam coś.

Katherine przerwała sprzątanie i obróciła się do siostry.

-Co poczułaś? - zapytała Kat.

-Bardzo silną energię, jakby twoja moc była dwa razy większa. - powiedziała Alex. - Może to zabrzmi głupio, ale czy jest jakaś szansa, że ty...

-Jestem w ciąży. - przerwała Kat. Alex zamurowało.

-Och, ale jak to się stało, to znaczy nie zrozum mnie, źle ale ty nie masz nawet chłopaka.

Katherine spojrzała w sufit, nie wiedziała jak ma to powiedzieć. W końcu ponownie spojrzała na siostrę.

-No cóż, pamiętasz jak wyjechałam na Florydę? To było krótko przed pogrzebem matki Nicole.

-Tak. - powiedziała Alex.

-A więc, na Florydzie spotkałam mojego byłego chłopaka. Znasz go to Bill.

-Bill? Ale przecież wymazałaś mu pamięć. - zdziwiła się Alex.

-Okazało się, że zaklęcie było krótkotrwałe. Pamiętał mnie, no i wiesz co było dalej, chwila zapomnienia. Nie spodziewałam się ciąży ponieważ jestem bezpłodna.

-Jesteś także wiedźmą, u nas wszystko jest możliwe. - powiedziała Alex. Kat uśmiechnęła się ponuro.

-Proszę nie mów na razie nikomu. - błagała Kat.

-Nie martw się o to. - powiedziała Alex. - Pójdę pogadać z Chrisem, a ty nie myśl teraz o tym.

-Dobra.- powiedziała Kat.

Alex zniknęła za drzwiami do piwnicy, minęła się w nich z niezadowolonym Damonem. Wampir usiadł w kuchni naburmuszony.

-A tobie co się stało? - zapytała Kat.

-Wkurzający brat męczennik. - odpowiedział Damon. Kat podeszła do zlewu i zaczęła myć naczynia.

-Co znowu powiedział?

-No właśnie w tym problem, że nic. - odpowiedział Damon. - Ja do niego „Ty na serio się poddałeś, prwda?”, a on na to nic!

Nagle na kuchence pojawiły się płomienie.

-A myślałem, że to ja nie panuję nad emocjami w tej chwili. - powiedział Damon na widok kuchenki.

-Ale to nie ja. - powiedziała zdziwiona Katherine. Damon zmarszczył czoło. Kat starała się użyć mocy aby ugasić ogień ale ten stawał się coraz większy, w pewnym momencie poparzył Katherine.

Damon wybiegł z kuchni aby po chwili wbiec do niej z gaśnicą i ugasić pożar.

-Co to było? - zapytał Damon.

-Nie wiem. - odpowiedziała drżącym głosem Kat. - Ale to musi być coś złego bo ja... - Kat zamarła.

-Bo ty co? - ponaglił Damon.

-Nie mogę się oparzyć ogniem, bo JA sama nim jestem!

***

Alex weszła do piwnicy. Spojrzała na zakrwawionego Chrisa. Czuła się w pełni winna za jego cierpienie.

-Wyrzuty sumienia? - usłyszała głos chłopaka.

-Może trochę. - odpowiedziała.

-Powinnaś się cieszyć. Już niedługo będę twoim dobrym Chrisem.

-Dobrze wiesz, że nie jestem z tego dumna.

-No pewnie. Ale to nie sprawia, że tortury mniej bolą.

Alex zawahała się przez chwilę, jednak ostatecznie sięgnęła po kołek leżący na ziemi. Chris zaśmiał się.

-Nie krępuj się, najlepiej wbij go w serce, oszczędzisz mi cierpienia. - powiedział Chris. Alex spojrzała na niego urażona.

-Rozumiem, że mnie nienawidzisz. - powiedziała. - Ale myślałam, że wiesz o tym, że nie byłabym w stanie zrobić ci krzywdy.

-Nie nienawidzę cię. - powiedział Chris. - Kocham cię, rozumiesz?

-Tak. - powiedziała Alex i uniosła kołek nad swoją dłonią.

-Co ty wyprawiasz?!

-Zmniejszam twój ból.

Po tych słowach Alex przebiła kołkiem skórę na dłoni. Krew leniwie zaczęła wypływać z rany. Twarz Chrisa zmieniła się w wampirzą.

-Alex, przestań. - błagał Chris, ale Alex go nie słuchała tylko przybliżyła krwawiącą dłoń do jego twarzy.

-Pozwalam ci na to Chris.

-Ale ja tego nie chcę. - powiedział chłopak oddalając twarz od ręki dziewczyny.

-Chris nic się przecież nie stanie.

-Nie zrobię tego!

-Dlaczego!? - zdenerwowała się Alex.

-Bo cię kocham! Dlatego nigdy nie piłem twojej krwi i nigdy nie zamierzam!

Chris nie mógł znieść zapachu krwi. W pewnym momencie wyrwał się z łańcuchów i błyskawicznie zniknął. Wampir zatrzymał się dopiero przy drzwiach wejściowych.

-Zaklęcie nadal działa. - powiedziała Anna, która siedziała w salonie.

-Wypuście mnie stąd! - krzyknął Chris. Do salonu wbiegli Damon, Kat i Alex.

-Chris nie będziemy cię już więcej więzić, ani sprawiać ci bólu. My tylko chcemy ci pomóc. - powiedział spokojnie Damon.

-Ale ja nie chcę waszej pomocy! Nie chcę tej cholernej duszy! Sam podjąłem decyzję o pozbyciu się jej! Dajcie mi święty spokój!

Wściekła Alex machnęła ręką.

-Proszę. - wycedziła. - Zaklęcie zdjęte, jesteś wolny, idź zabijać ludzi. Ja mam ważniejsze sprawy na głowie niż opieka nad tobą.

Po tych słowach Alex wyszła z domu, Chris odwrócił się za nią, a gdy przekonał się, że nie kłamała z zaklęciem zniknął.

-Po prostu świetnie. - powiedział Damon.

***

Damon wszedł zdenerwowany do opuszczonego magazynu, zaraz za nim weszła Kateherine.

-Czemu sprawdzamy opuszczone magazyny? On może być wszędzie. - powiedziała Kat.

-Opuszczony magazyn to idealne miejsce dla wampira. - odpowiedział Damon. Nagle wciągnął powietrze nosem. - I chyba go mamy. Czuję krew.

Nagle oboje usłyszeli krzyk kobiety. Katherine od razu pobiegła w tamtym kierunku, a Damon powoli ruszył za nią. Zszokowana Kat zobaczyła Chrisa z wampirzą twarzą i uciekającą przed nim kobietę. Chłopak w wampirzym tempie pojawił się przed ofiarą i wgryzł się w jej szyję. Katherine od razu zareagowała i odepchnęła Chrisa od kobiety siłą woli, wtedy pojawił się Damon.

-Zabierz ją do szpitala. - rozkazała Kat, wskazując na nieprzytomną kobietę. - Ja zadzwonię do Alex, niestety musi przerwać swoją randkę.

Chris spojrzał przerażony na Kat.

-Ona jest z nim sama? - zapytał. Kat uniosła brwi.

-Co w tym dziwnego? - zdziwiła się Katherine. Chris nic nie odpowiedział tylko wstał z ziemi i ruszył ku wyjściu. Damon zatrzymał go.

-Nigdzie nie pójdziesz. - powiedział stanowczo.

-Nie masz pojęcia jakie Alex ma teraz kłopoty. - powiedział niespokojnie Chris, chciał odejść ale Damon go zatrzymał.

-Czy ja nie wyraziłem się jasno? Nigdzie nie pójdziesz.

Chris przygwoździł brata do ściany. Katherine chciała pomóc Damonowi, ale zatrzymała się gdy Chris zaczął mówić.

-Nic mu nie zrobię Kat. - powiedział, po czym zwrócił się do brata. - Wilkołaki od zawsze werbowały do stada potężne osoby, silne charakterem, wytrzymałe. Najpierw się z nimi zaprzyjaźniały, a potem przemieniały w wilkołaki wbrew ich woli. Podobnie obchodziły się z wiedźmami, do czasu, aż dowiedzieli się jak potężna jest hybryda wiedźmy i wilkołaka. Przemieniona wiedźma traci swoje moce, ale jeśli urodzi dziecko jako pełnoprawna czarownica będzie ono potężną hybrydą z mocami wilkołaka i czarownicy. Pomyśl sobie jak potężne będzie dziecko Alex, która nie dość, że jest wiedźmą, jest także strażniczką żywiołu i dodatkowo posiada mroczne moce. A wiesz co jest najgorsze? - Damon pokiwał przecząco głową. - Tylko wilkołak może urodzić wilkołaka dla innych gatunków jest to śmiertelne, umierają podczas porodu!

-A to oznacza... - zaczęła zszokowana Kat.

-Że Luke chce od Alex tylko dziecka. - dokończył równie zszokowany Damon.

-Można było się domyśleć po tym, że Luke nawet nie zwrócił uwagi na ugryzienia Alex. Każdy zauważył, że została pogryziona, oprócz niego. - dodał Chris. - Tak więc, pozwól mi odejść Damon, bo inaczej ona zginie.

Damon zgodził się. Chris od razu zniknął.

***

Alex i Luke spacerowali po lesie.

-Przykro mi, że tak cię wczoraj wszyscy potraktowaliśmy. - odezwała się Alex.

-Nic nie szkodzi. - powiedział Luke.

-Ja po prostu myślałam, że jest nadzieja, że Chris znów będzie normalny. Czułam, że jestem mu to winna. No wiesz, ratowanie go.

-Nie jesteś mu nic winna. - oburzył się Luke. Alex nie chciała się z nim znowu sprzeczać, więc tylko uśmiechnęła się do niego. - Wiesz co? Znam takie fajne miejsce. To znaczy, wilkołaki je uwielbiają. Jest niedaleko.

-No to chodźmy. - powiedziała Alex.

-Wiesz, zaczekaj zobaczę czy nikogo tam nie ma.

-Inne wilkołaki mi nie przeszkadzają. - powiedziała Alex.

-Wiem, ale chciałbym z tobą pobyć sam na sam.

Alex uśmiechnęła się.

-No dobra. - zgodziła się.

-Zaraz wracam. - powiedział chłopak i po chwili zniknął między drzewami. W tym momencie Alex usłyszała czyjeś kroki. Odwróciła się gwałtownie i wtedy ktoś zakrył jej usta. Przerażona spojrzała w oczy Chrisa. Gdy ochłonęła chłopak ją puścił.

-Co ty wyprawiasz?! - oburzyła się Alex.

-Musimy uciekać. - powiedział Chris.

-Co?! Przed kim?

-Przed twoim chłopakiem.

Alex zrobiła wściekłą minę.

-Z was dwojga to przed tobą bym prędzej uciekała. - wycedziła przez zaciśnięte zęby. Chris zaczął się nagle wsłuchiwać w czyjąś rozmowę. - Co ty robisz? To nie jest śmieszne.

Chris spojrzał ponuro na Alex, po czym złapał ją za rękę i oboje błyskawicznie zniknęli. Chris zatrzymał się dopiero gdzieś pośrodku lasu i schował się z Alex za drzewem. Oboje dokładnie słyszeli rozmowę dwóch mężczyzn.

-Wszystko idzie zgodnie z planem. - powiedział pierwszy, Alex rozpoznała w nim głos Luka.

-A wampir? - zapytał drugi nieznajomy głos.

-Z nim będzie gorzej, trzeba będzie zastawić na niego pułapkę. Wiedźma mi powiedziała, że wydostał się z domu.

-Świetnie, łowcy mają teraz wolne pole. A co z wiedźmą?

-Na razie wszystko idzie gładko. - zapewnił Luke.

-Musimy mieć to dziecko, najpotężniejsze na ziemi. - powiedział mężczyzna. - Niestety czarownica umrze.

-Dziecko wynagrodzi nam wszystko. - powiedział Luke. Chris spojrzał na zasmuconą Alex. Dziewczyna wstała.

-Co ty robisz? - szepnął Chris. Alex wyszła z ukrycia.

-Jak mogłeś?! - krzyknęła do Luka. Wilkołaki spojrzały na nią.

-Łap ją! - krzyknął mężczyzna. Luke ruszył w stronę zrozpaczonej Alex. Wtedy Chris złapał ją i oboje zniknęli. Zatrzymali się na pustej drodze. Alex zaczęła płakać, Chris spojrzał na nią ze współczuciem. Dziewczyna zaczęła iść wzdłuż drogi.

-Gdzie ty idziesz? - zapytał zdziwiony Chris.

-Do domu. - odpowiedziała zapłakana Alex. - Możesz wracać do Nowego Jorku czy gdzie tam chcesz.

-Przecież cię teraz nie zostawię. - powiedział chłopak. - Podaj mi rękę, zabiorę cię do domu.

Alex podeszła do niego, ale zamiast podać mu ręki przytuliła się do niego.

-Nie chcę wracać do domu. - powiedziała cicho. - Przynajmniej nie teraz.

-Dobrze. - powiedział Chris i usiadł z Alex pod jednym z drzew stojących przy drodze. Dziewczyna wtuliła się w niego i zamknęła oczy.

***

Katherine i Damon dochodzili do rezydencji. Nagle oboje zobaczyli stojącego przy drzwiach Willego.

-Willy? - zdziwił się Damon. Willy nie zauważając ich wcześniej aż podskoczył.

-Kto to? - zapytała Kat.

-Znajomy, wampir.

-Witam, jestem Willy. - przedstawił się wampir i wyciągnął ku Kat rękę.

-Katherine. - powiedziała niepewnie Kat i podała rękę nieznajomemu.

-Co tu robisz? - zapytał Damon.

-Dowiedziałem się czegoś, nasi łowcy i wasi – mówiąc to wskazał na Kat. - planują coś wielkiego. Razem, a to nie wróży nic dobrego.

-O matko! Musimy znaleźć Alex! - spanikowała Kat.

-Spokojnie jest z Chrisem. - uspokoił Damon.

-O! Więc o co się martwić? - zapytała ironicznie Kat. - Może o to, że moja siostra przebywa właśnie z szalonym, niebezpiecznym wampirem!

-On ją kocha. Taka miłość trwa wiecznie. Nawet w najgorszym wcieleniu nie zrobiłby jej krzywdy. - powiedział dumnie Willy.

-Koleś, jakiś ty głęboki. - powiedział Damon.

-Czasami się zdarza. - powiedział Willy.

-O nie. - szepnęła Kat.

-Co? - zdziwił się Damon.

-Od rana nie mogę dodzwonić się do Melody. Gdy się obudziłam u niej w domu jej nie było, Nicole też nie wiedziała gdzie poszła.

-No to mamy problem. - powiedział Damon ze skwaszoną miną.

***

Chris delikatnie podniósł śpiącą Alex. Rozejrzał się dookoła i błyskawicznie zniknął. Pojawił się przed domem dziewczyny. Zastał tam Damona, Kat i Willego. Kat spojrzała przerażona na siostrę.

-O Boże! Co jej jest?! - krzyknęła. Chris uciszył ją.

-Ona śpi. - powiedział i ominął zmartwioną Kat. Mijając Damona zwrócił się do niego. - Musimy pogadać. - Damon skinął głową. Chris ruszył dalej. -Cześć Willy. - rzucił jeszcze przez ramię i wszedł do domu. Położył Alex do jej łóżka i delikatnie pocałował w policzek.

***

Zapłakana Melody siedziała na ławce przy szpitalu. Kobieta patrzyła beznamiętnie w ziemię nie zwracając uwagi na ogarniającą ją ciemność. Nagle za jej plecami stanął tajemniczy cień.

_________________________

Hej, ostatnio mam problemy z regularnym dodawaniem notek i bardzo was za to przepraszam ;(( Postaram się także jak najszybciej skomentować wasze blogi ;)