S01EP10

Rozdział 10 „Powrót”

[1x10 „Return”]

Alex obudziła się u boku Chrisa. Gdy chciała znów zamknąć oczy przypomniała sobie, że musi przecież iść do szkoły. Zaczęła się powoli podnosić z łóżka gdy nagle usłyszała za sobą głos Chrisa.

-Dokąd idziesz? - zapytał z wciąż zamkniętymi oczami.

-Jak ty to...?

Chris uśmiechnął się i pokazał palcem na swoje ucho.

-No tak, muszę się przyzwyczaić do twojego super słuchu. - zaśmiała się Alex. - Muszę iść do szkoły.

-Teraz myślisz o szkole? Nawet nie wiesz czy zdążysz.

-Zdążę jak pomożesz mi znaleźć moje ubrania. - powiedziała Alex której właśnie udało się wstać. Chris pociągnął ją z powrotem na łóżko, po czym pochylił się nad nią i spojrzał jej w oczy.

-Czemu tak patrzysz? - zapytała Alex. Chris uśmiechnął się.

-Jesteś jak piękny anioł. - powiedział po czym pocałował ją.

-A my cię szukamy całą noc! - głos dobiegł ich ze strony drzwi. Oboje byli zszokowani tym, że w drzwiach stały dwie siostry Alex, i Diana.

-Co powinnyśmy jej zrobić? - zapytała Kat.

-Urwać łeb? - zaproponowała Melody.

-Chrisa też trzeba jakoś ukarać.

-Racja on też powinien pomyśleć, że się martwimy o Alex.

-A może tak po prostu wyjdziecie i pozwolicie nam się ubrać? - przerwała dyskusję Alex.

-Nie marudź jesteście pod kołdrą. - zaśmiała się Kat.

-Gorzej jakby nie było kołdry. - powiedziała Mel.

-Nawet nie chcę sobie tego wyobrażać. - dodała Diana.

-Wynocha! Musimy się ubrać! - zdenerwowała się Alex.

Katherine rozejrzała się po pokoju. Ciuchy były porozrzucane.

-A znajdziesz swoje ubrania? - zapytała po czym parsknęła śmiechem. Alex rzuciła w nią poduszką.

-Dobra, dobra wychodzimy. - powiedziała Mel i zatrzasnęła drzwi.

***

Diana i Alex szły szkolnym korytarzem.

-Całą noc cię szukałyśmy! Myślałyśmy, że Damon cię zabił! - złościła się Diana.

-Nie zabił, Chris mnie uratował.

-I pilnował cię przez całą noc. - zaśmiała się Diana. Alex walnęła ją po głowie.

-Dziewczyny! - przyjaciółki posłyszały czyiś głos.

Alex i Diana obróciły się, to była Anna. Podbiegła do nich zdyszana.

-Słyszałyście o tym co się stało tej nocy? - zapytała dysząc ciężko.

-Poniekąd. - mruknęła pod nosem Diana. Alex walnęła ją łokciem w brzuch.

-Nie, nie słyszałyśmy. - odpowiedziała po chwili.

-Wypatroszono jakiegoś gościa. Jego wnętrzności po prostu zniknęły!

Alex zrobiło się niedobrze, spojrzała na Dianę która też nie wyglądała najlepiej.

-No cóż, już wiecie. Teraz idę powiedzieć o tym Destiny, może mnie polubi.

Po tych słowach Anna ruszyła przed siebie zostawiając Dianę i Alex same.

-Jestem wampirem, a i tak brzydzą mnie takie rzeczy.

-Wyobraź sobie co ja czuję będąc człowiekiem.

-Jesteś wiedźmą. - poprawiła Diana.

-Oj, nie ważne! Musimy powiadomić Chrisa.

***

Damon i Chris weszli do kostnicy.

-Wiesz brachu, trochę mnie zdziwiło, że chcesz mojej pomocy, no bo w końcu chciałem zabić twoją dziewczynę. - powiedział rozbawionym głosem Damon.

-W takich okolicznościach przyda się każda pomoc, więc powiedzmy, że puszczę to w niepamięć, jeśli obiecasz, że więcej jej nie zagrozisz.

-Obiecuję. - powiedział Damon kładąc prawą rękę na piersi. Z jego twarzy ani na chwilę nie znikł diabelski uśmieszek.

-I tak ci nie wierzę. - stwierdził Chris.

-To po co kazałeś mi cokolwiek obiecać?! - oburzył się Damon, tym razem to Chris się uśmiechnął.

-Bo tak było zabawniej. - po tych słowach Chris podszedł do jednego z zakrytych ciał. - To jest to ciało.

Damon pewnym krokiem podszedł do ciała i odkrył je.

-Ugh! - jęknął. - To obrzydliwe.

-Brzydzi cię widok wypatroszonych zwłok? - zdziwił się Chris.

-Nie, brzydzi mnie ten facet, owłosiony jak jakiś jaskiniowiec!

Chris przewrócił oczami.

-Jak myślisz, to sprawa sił nadprzyrodzonych? - zapytał, Damon ponownie spojrzał na ciało z krzywą miną.

-Tak mi się wydaje. - powiedział Damon po czym zakrył ciało z powrotem. - A co? Pewnie podejrzewasz zombie? - Chris pokiwał głową. - Cóż, co prawda zombie żywią się w ten sposób, ale ten przypadek jest zbyt... jakby to powiedzieć... schludny. Zombie zostawiają ślady ugryzień na ciele, a to ciało zostało po prostu rozprute, uważam, że to sprawka Nemortos.

-Nemortos? - zdziwił się Chris.

-Tak Nemortos, a też jest tak jakby żywym trupem, bo demonem stała się dopiero po śmierci, więc może ona tak jak zombie musi żywić się ludźmi.

-No sam nie wiem... - zastanawiał się Chris. - Nie uważasz, że to za proste?

-W życiu nie wszystko musi być skomplikowane. - wzruszył ramionami Damon. - A teraz wyjdźmy stąd bo mam głupie wrażenie, że duchy moich ofiar mnie obserwują. - wzdrygnął się i ruszył ku wyjściu.

***

Melody weszła do domu rozmawiając przez telefon.

-Dobra Kat, idź z tym całym Benem...

-BILLEM! - usłyszała krzyk ze słuchawki.

-DOBRA! Z tym całym Bilem do kina, ja muszę się położyć, w pracy miałam niezły wycisk, a dobrze wiesz, że nie spałam całą noc. A no właśnie, skąd ty bierzesz siłę na kino?! No dobra nie teraz. - Mel się rozłączyła, rzuciła torebkę na komodę i ruszyła do swojego pokoju by móc zapaść w głęboki sen.

***

Alex siedziała na lekcji historii i starała się słuchać nauczyciela, jednak nie mogła się na tym skupić, zastanawiało ją morderstwo, to na pewno było zombie, pomyślała. Po chwili telefon w jej kieszeni zaczął wibrować. Dostała Sms'a. Powoli wyciągnęła telefon z kieszeni i uradowana zobaczyła, że to od Chrisa, humor jej się zepsuł dopiero gdy zaczęła czytać treść wiadomości: „Byłem z Damonem w kostnicy, podejrzewamy, że to sprawka Nemortos”

***

Melody weszła do kościoła, był niemal pusty, usiadła w jednej pustych ławek. Przed nią siedziała mała dziewczynka, Melody poczuła nagle ogarniający ją chłód, dziewczynka odwróciła się w jej stronę. Kogoś jej przypominała, ale Mel nie miała pojęcia kogo.

-Aby uratować jedną dwie muszą zginąć. - powiedziała dziewczynka niemal demonicznym głosem.

-Co? - zapytała zdziwiona Mel. Twarz dziewczynki zaczęła się zmieniać w twarz zjawy, skóra jej zszarzała, zaczęły powstawać ciemne wory pod oczami.

-Pomóż mi. - powiedziała, tym razem normalnym dziecięcym głosem. Melody wstała z ławki chcąc jak najszybciej wyjść z kościoła, na jej drodze stanął mężczyzna z tak samo zmienioną twarzą.

-Ona jeszcze nie jest stracona, pomóż jej.

-Zostaw mnie! - krzyknęła Melody. Obudziła się w swoim pokoju cała zalana potem. Usiadła, a gdy spojrzała przed siebie znów ujrzała zjawę mężczyzny.

-To ją pożre! - krzyknął mężczyzna. Melody wrzasnęła przerażona. Otworzyła oczy, leżała bezpiecznie w swoim łóżku. Bała się spojrzeć w miejsce gdzie w jej śnie stała zjawa. W końcu odważyła się, nikogo tam nie było.

***

Alex i Diana wyszły ze szkoły.

-Alex, ty wracaj do domu, ja pójdę pogadać z Chrisem i Damonem sama.

-Dlaczego!? Sami nie zabijecie Nemortos! - oburzyła się Alex.

-No nie wiem, może dlatego, że Damon chciał cię zabić!

-Ale...

-Nie!

-Diano...

-Alex nie!

-Dobra. - poddała się wiedźma. - Ale w razie problemów dzwońcie do mnie.

Zrezygnowana ruszyła w stronę domu.

***

Damon i Chris stali przy wejściu na cmentarz. Diana pojawiła się przy nich błyskawicznie.

-Myślicie, że Nemortos wróciła? - zapytała od razu wampirzyca.

-A Alex nie przyszła? - zapytał najwyraźniej zawiedziony Damon.

-Nie. - odpowiedziała krótko Diana. - Odpowie ktoś na moje pytanie?!

-Tak kochana siostrzyczko, najprawdopodobniej to była Nemortos. - powiedział Damon z uśmiechem.

-Chris co o tym myślisz? - zwróciła się do brata. Chris był najwyraźniej zamyślony. - CHRIS! - warknęła Diana. Chłopak wyrwał się z zamysłu i spojrzał pytająco na siostrę.

-Wiecie co, ja chyba już pójdę. Damon wprowadź ją ze wszystkim. - powiedział Chris po czym błyskawicznie zniknął. Diana spojrzała zdziwiona na Damona, a ten tylko uśmiechał się diabelsko.

***

Melody siedziała na fotelu w salonie. Była cała blada, naprzeciw niej kanapę zajęły jej siostry.

-Myślę, że za bardzo to wszystko przeżywasz stąd ten sen. - powiedziała cicho Katherine.

-To było zbyt.. realne. - odezwała się ochrypniętym głosem Melody. Siostry patrzyły na nią zmartwione.

-Jeśli chcesz możesz dzisiaj spać z którąś z nas. - powiedziała Alex.

-Ze mną. - postanowiła Kat. - Cokolwiek to jest, najpierw zmierzy się ze mną. Zgoda Mel?

Melody pokiwała głową.

***

Diana wciąż stała z Damonem przy cmentarzu.

-Twój plan się nie powiódł. - odezwała się Diana. - Chris i Alex są razem.

Damon uśmiechnął się.

-Ja wcale nie chciałem ich rozdzielać. Ja po prostu chcę żebyście stali się krwiożerczymi wampirami. Z Chrisem będzie łatwiej niż z tobą, w sumie to nic nie muszę z nim robić, niedługo się przebudzi.

Diana zmarszczyła czoło.

-Co? Jak na razie nic na to nie wskazuje. - powiedziała. Damon wciąż się uśmiechał.

-Miłość to największa słabość wampira, a miłość do człowieka doprowadza wampira do szaleństwa.

-Co masz na myśli?

-Mam na myśli to, że gdy kochasz ludzką istotę pragniesz jej krwi sto razy mocniej, im bardziej Chris pokocha wiedźmę tym trudniej będzie mu nad sobą zapanować, aż w końcu ją zabije. Żaden wampir nad tym nie zapanuje, choćby nie wiadomo jak bardzo kochał, w końcu traci kontrolę. Oczywiście na początku Chris będzie wyładowywał swoją żądzę krwi na niewinnych, a Alex zostawi sobie na koniec. To będzie krwawy czas dla tego miasta. - zaśmiał się Damon po czym błyskawicznie zniknął. Diana stała wciąż w tym samym miejscu osłupiała.